Rozdział 29

Dni mijały nieubłaganie szybko. Nim ferie się na dobre zaczęły, był już 31 grudzień. Prefekci Naczelni Hogwartu większość czasu spędzali w domu, wychodzili jedyne na spacery z Lucy, a wczoraj byli na większych zakupach. W końcu jakby nie patrzeć, dzisiaj miał się u nich odbyć sylwester. Zaproszenie do Harry’ego i Ginny wysłali już kilka dni temu, a ci zgodzili się przyjść. Była 13, a wszystko miało się zacząć o 19.

- Dobra bierzemy się do pracy, bo zostało nam mało czasu.

Stwierdziła hardo Hermiona, podnosząc się z kanapy. Właśnie zjedli ugotowany przez nią obiad i nastał czas na przygotowania.

- Żartujesz? Mamy na to sześć godzin.

- Cztery.

- Jak to cztery? Jest 13, a o ile dobrze pamiętam, to wszystko zaczyna się o 19.

- Malfoy ty to jednak w ogóle nie myślisz.

Blondyn zmarszczył brwi, nadal nie wiedząc, o co chodzi. Gryfonka zamknęła oczy i wzięła głęboki wdech, aby się opanować.

- Czy ty uważasz, że ja się zdążę wyszykować w 5 minut? Otóż nie. Do 17 wszystko musi być gotowe.

- Salazarze, daj mi siłę.

Ślizgon złapał się za głowę, przeklinając w myślach te cholerne, babskie zwyczaje. No bo do jasnej cholery, ile można się szykować na jakąś imprezę?

- Przestań się nad sobą użalać i wstawaj. Ty się zajmiesz robieniem przekąsek i sałatek, a ja upiekę ciasto i udekoruje salon. Jakoś nie mam zaufania do twojego gustu.

- Tak jest pani profesor.

Stwierdził z przekąsem, ale udał się za nią do kuchni.

- Dobra to zrobimy tak…

Nie dane jej było dokończyć, gdyż Draco zasłonił jej usta ręką.

- Przestań się w końcu wymądrzać, ja wiem, co robić. Ty się zajmij tym ciastem i salonem.

Miona prychnęła oburzona i bez słowa zaczęła szukać składników na ciasto. W tym momencie do kuchni przyszła też Lucy, która do tej pory smacznie spała na kanapie. Usiadła na jednym z dywaników i zaczęła obserwować Prefektów. Procowali w ciszy, Hermiona nadal była obrażona, za nazwanie ją przemądrzałą. Draco, co chwile zerkał w jej stronę, ale ona nie zaszczyciła go nawet jednym spojrzeniem. Gdy cisza przedłużała się niemiłosiernie, a Smok skończył już sałatkę grecką, westchnął zrezygnowany i podszedł od tyłu do Gryfonki, która właśnie ubijała masę na ciasto. Jedną rękę położył na jej tali, a drugą odgarnął włosy tak, aby muc pocałować ją w szyje.

- Gniewasz się?

- Nie.

Warknęła, jeszcze intensywniej ubijając jajka. 

- Bardzo?

- Tak.

Ślizgon ledwie powstrzymywał wybuch śmiechu, ale wolał nie pogarszać swojej sytuacji. Postanowił użyć swojej najskuteczniejszej broni. Zaczął delikatnie całować jej szyję, co jakiś czas ją przygryzając. Z gardła szatynki mimowolnie wydobył się cichy jęk i Draco już wiedział, że osiągnął swój cel.

- Malfoy jeżeli chcesz, żeby to ciasto nie okazało się zakalcem, to w tej chwili przestań mi przeszkadzać.

Stwierdziła, ale wcale nie wyglądała, jakby chciała, aby przestała, a wręcz przeciwnie.

- Chcieć to chciałbym ciebie, tu i teraz.

Jednym płynnym ruchem odwrócił ją w swoją stronę i zatopił się w jej wargach. To było tak gwałtowne i niespodziewane, że Hermiona aż pisnęła, ale po chwili wplotła palce w jego włosy, przysuwając się jeszcze bliżej. Draco po omacku przesunął wszystko z blatu, by po chwili posadzić na nim dziewczynę, a ta od razu oplotła go nogami w pasie. W tym momencie Miona rozpływała się, dotyk chłodnych dłoni blondyna na jej ciele i ich języki splecione w erotycznym tańcu, sprawiały jej niewyobrażalną przyjemność i odbierały zdolność logicznego myślenia. Oderwali się od siebie dopiero, gdy obojgu zabrakło już tchu. Smok chciał ją ponownie pocałować, ale ta resztkami sił powstrzymała go.

- Draco, musimy się wziąć do pracy.

- Wcale nie.

Wymruczał i już po chwili całował jej szyję.

- Draco…

Jej głosy był ochrypły, a ciało powoli zalewała fala pożądania.

- Lwico w tym momencie gówno mnie obchodzą jakieś sałatki i ciasto, gdy mam ciebie do wyboru.

Jego ręka zręcznie wślizgnęła się pod bluzkę dziewczyny, aby pieścić jej brzuch. Ich usta szybko się odnalazły i ponownie zatracili się w przyjemności. W końcu jednak u Hermiony do głosu doszedł rozsądek, niechętnie odsunęła się od blondyna, który nie był tym faktem szczególnie zachwycony.

- Dobra koniec, bierzemy się do roboty.

- Lwico…

- Nawet nie próbuj tych swoich sztuczek, nie mamy na to czasu.

Odsunęła go na długość ramion i zeskoczyła z blatu, poprawiając ubrania. Niebieskooki przewrócił oczami, ale wrócił do gotowania. Mimo tego, że czuł lekki niedosyt, to podobała mu się postawa szatynki. Była taka niedostępna i skomplikowana. W przypadku innych dziewczyn wystarczył jedne uśmiech, a one już były w stanie rozłożyć przed nim nogi, ale nie ona i to było wspaniałe. Owszem, pragnął jej, ale coś, na co trzeba zapracować daje o wiele większą satysfakcję. Gdy Miona skończyła już swoje ciasto, zostawiała Ślizgona samego i udała się do salonu. Czas mijał bardzo szybko, a gdy wybiła 17, Draco skończył ostatnie danie. Zadowolony z siebie udał się do salonu, który wyglądał zupełnie inaczej. Na ścianach rozwieszone były szkarałatno-zielone łańcuchy, z których zwisały serpentyny, a co jakiś czas były doczepione srebrne balony. Mały stolik przy kominku został powiększony tak, aby wszystko się na nim zmieściło. Niektóre meble były poprzesuwane, jak przypuszczał po to, aby mogli swobodnie tańczyć. Całość prezentowała się naprawdę nieźle, tylko nigdzie nie było widać Hermiony.

- Granger!

- Jestem w łazience, nie przeszkadzaj mi! Możesz wyprowadzić Lucy na spacer, smycz jest w salonie!

Po chwili namysłu zdecydował się na wyjście, bo przypuszczał, że Gryfonka nie opuści szybko łazienki.

- Dobra mała, wychodzimy.

Na słowo „wychodzimy” suczka od razu się rozpromieniła i merdając ogonem, podbiegła do blondyna. Ten zapiął jej smycz, ubrał się i już po chwili byli na zewnątrz. Było zimno, ale bez przesady, a z nieba spadały drobne płatki śniegu. Po chwili namysłu Draco zdecydował się na pójście do pobliskiego parku. Gdy dotarli na miejsce nie zastali tam nikogo, dzięki czemu było tu bardzo spokojnie. Smok podszedł do ławki w sercu parku i spuścił Lucy.

- Dobra bestio możesz sobie pobiegać, ale tak żebym cię widział. Gdyby coś ci się stało twoja pani by mnie zabiła.

Suczka zaszczekała wesoło i popędziła na skwer. Blondyn obserwował ją niewidzącym wzrokiem. W tym momencie przypomniał sobie, jak spotkała tu Hermione. Nigdy by wtedy nie pomyślał, że to z tą szatynką spędzi swoje pierwsze szczęśliwe święta i, że to ona będzie mu tak bliska. Siedział tak myśląc o swoim życiu, gdy nagle coś go tknęło, by spojrzeć na zegarek. Z przerażeniem odkrył, że jest już 18:30.

- Kurwa, Granger mnie zabije! Lucy!

Suczka natychmiast pojawiła się przy nim i bez zbędnych szopek dała się zapiąć na smycz.

- Jeszcze będą z ciebie ludzie mała.

Jak najszybciej pokonali drogę do domu. Weszli do środka, a Draco zastanawiał się, czy Gryfonka jest bardzo zła. Jednak, gdy ją ujrzał, utracił zdolność myślenie, mógł tylko stać i się gapić. Wyglądała zjawiskowo, sukienka idealnie do niej pasowała, tak jak i cała reszta. Przez to wszystko nawet nie zauważył, że jest wkurzona.

- Możesz mi powiedzieć, gdzie wy byliście tyle czasu?! Martwiłam się, a poza tym wszyscy będą tu za 15 minut!

Jej krzyki nie przynosiły jednak żadnych rezultatów. Blondyn nadal stał jak urzeczony, zapominając jak się mówi.

- Malfoy, czy ty się dobrze czujesz?

- Łał.

Mruknął tylko, a ona spojrzała na niego, jak na wariata.

- Błagam cię, tylko mi nie mów, że ty już się upiłeś?

- Co? Nie…

Nie mógł od niej oderwać oczu, wyglądała wspaniale. „Co ty robisz idiotko, gapisz się na nią jak ciele! Ogarnij się!!” Zgromiła go podświadomość i w tym momencie się otrząsnął. „Weź się w garść stary!” Uśmiechnął się uwodzicielsko i podszedł bliżej dziewczyny.

- No, no lwico, muszę przyznać, że wyglądasz mega pociągająco.

Szatynka oblała się delikatnym rumieńcem, przez co wyglądała jeszcze bardziej uroczo. Nie mógł się powstrzymać, ujął jej twarz w dłonie i pocałował. Hermiona nieco oszołomiona zarzuciła mu ręce na szyje, przysuwając się jeszcze bliżej. Całowali się tak bez opamiętania, aż w końcu Smok zaczął się przesuwać w stronę kanapy, nie przerywając ich pocałunku. Gdy byli już przy bocznym oparciu, delikatnie pchnął dziewczynę tak, że wylądowali na sofie. Jednak wszystko, co przyjemne kiedyś się kończy. Nagle drzwi otworzyły się, a do salonu wpadła czwórka ich przyjaciół. Wszyscy na widok gospodarzy ułożyli usta w literę ”O”. Oczywiście jako pierwszy zdolność mówienia odzyskał Diabeł.

- Zapytałbym was, jak wam minęły święta, ale widzę, że nie próżnowaliście. W takim razie mam inne pytanie, mogę być chrzestnym? Proszę!

Miona czując, że jest czerwona jak burak, w mgnieniu oka wygramoliła się spod Dracona, poprawiając sukienkę, za to blondyn podniósł się ze zrezygnowaną miną.

- Wy to macie wyczucie czasu.

Warknął tylko, patrząc na nich z wyrzutem.

- Stary, miałeś dwa tygodnie, żeby się nią nacieszyć.

- Dobra skończcie już i lepiej wejdźcie.

Szatynka była bardzo zażenowana tym, że zostali przyłapani, po raz kolejny. Malfoy szybko poszedł na górę, by się nieco ograną, a Hermiona przywitała się najpierw z dziewczynami, które również wyglądały zjawiskowo (Pansy, Ginny), a potem z chłopakami, którzy też wyglądali całkiem nieźle. Obaj, tak jak i Draco, który uwinął się bardzo szybko z przebieraniem, mieli ciemne spodnie i koszule z podwiniętymi rękawami. Z tą różnicą, że Blaise miał błękitną, Harry beżową, a Smok czarną. Po tym jakże efektownym rozpoczęciu imprezy, wszyscy rozsiedli się przed kominkiem. Nagle Miona zrobiła duże oczy i wystraszoną minę.

- Na Merlina Malfoy, zapomnieliśmy o alkoholu!

- Chyba żartujesz!

- Spokojnie moje dzieci, wujek Diabeł o wszystkim myśli. Drogie panie opróżniamy torebeczki.

Zacmokał wyraźnie zadowolony z siebie brunet i już po chwili na stole stało 7 butelek Ognistej, 6 Kremowych Piw i Miód Pitny.

- No zawsze coś, ale mogę się założyć, że to nie wystarczy.

- Smoku przestań marudzić, nie będzie tak źle.

- A…

Nie dokończył, gdyż Hermiona mało delikatnie kopnęła go w kostkę.

- Ała! Kurwa Granger, co ja ci zrobiłem?

- Za dużo gadasz. Rusz lepiej ten swój arystokratyczny tyłek i idź po coś do jedzenia, a ja włączę muzykę i znajdę Lucy.

Nie czekając na odpowiedz, ruszyła na górę.

- Nie no Malfoy, jeszcze nawet nie jesteście razem, a ona już trzyma cię pod pantoflem.

Zadrwił Harry, za co został zgromiony wzrokiem przez blondyna.

- Ty się tak nie krzyw ślicznotko, bo Potter dobrze gada.

- No to wy panowie skoro jesteście tacy niezależni, to powiedzcie to teraz Wiewiórce i Pansy.

Obie dziewczyny uśmiechnęły się niby uroczo i skrzyżowały ręce na piersi, patrząc na nich wyczekująco. Chłopakom zrzedły miny, a po chwili zastanowienia zaczęli mówić jednocześnie.

- Kochanie, wiesz jak ja cię kocham.

W tym momencie Draco wybuchnął głośnym śmiechem, a do salonu wróciła Miona z Lucy u boku.

- Z czego on się tak śmieje?

Zapytała, wskazując Ślizgona, trzymającego się za brzuch.

- Nasi chłopcy przed chwilą dali pokaz, jacy to z nich macho.

Szatynka spojrzała na nich jak na wariatów, a widząc, że Draco nie może się uspokoić, pokręciła z politowaniem głową i sama udała się do kuchni. Za pomocą różdżki przeniosła do pokoju szklanki, talerze, sztućce i oczywiście jedzenie. Gdy wszystko było już gotowe, razem ze Smokiem, który już się opanowała, wrócili do salonu.

- No to zaczynamy!

Zawołał Diabeł, sięgając po pierwszą butelkę. Chłopaki narzucili bardzo szybkie tempo, dlatego dziewczyny piły, tylko co trzecią kolejkę. Niestety skutki tego były takie, że o godzinie 23 wszyscy byli niemal trzeźwi, a została im, tylko butelka Miodu Pitnego.

- Ale powiedzcie mi, czy ja nie mówiłem, że to będzie za mało?

Żachnął się blondyn, który był najtrzeźwiejszy z chłopaków.

- Dobra, dobra, ty już to nie filozofuj, tylko coś wymyśl.

- Trzeba iść do monopolowego.

Odezwała się Hermiona, jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie. Wszyscy z wyjątkiem Harry’ego, spojrzeli na nią pytająco, więc zaczęła tłumaczyć.

- To taki mugolski sklep z alkoholem, widziałam jeden niedaleko. Ja się trzymam najlepiej, więc pójdę…

- Nawet o tym nie myśl. Spróbuje poszukać czegoś na górze.

Wtrącił się blondyn i wstał z kanapy. W tym momencie szatynka poczuła silną chęć zrobienia mu na złość. Gdy tylko ten zniknął na piętrze przywołała do siebie torebkę i również wstała.

- Miona, co ty robisz? To nie jest dobry pomysł, a poza tym Draco dostanie szału…

Pansy próbowała przemówić jej do rozsądku, ale to była z góry przegrana sprawa.

- Nikt nie będzie mi mówił, co mam robić! Idę sama i koniec tematu.

Warknęła i nim ktokolwiek zdążył cokolwiek zrobić, wyszła z salonu. Szybko narzuciła na siebie płaszcz i już po chwili była na zewnątrz. Sklep był zaledwie kawałek drogi stąd, więc nie wdziała, żadnych przeciwwskazań, aby tam iść. Przemierzała ulicę, na której dzięki latarniom nie było ciemno, gdy nagle zamarła w półmroku. „Nie no to się nie dzieje naprawdę.” Zaledwie dwa metry przed nią stał kompletnie pijany Ron, w jednej ręce trzymając prawie pustą butelkę wódki.

- He-hermiona! Właśnie d-do ciebie szedłem, a-le jak widać szczęście mi do-dopisało.

Gryfonka stała, nie mogąc uwierzyć, że musiała się natknąć akurat na niego. Włożyła rękę do kieszenie i zacisnęła ją na różdżce, której w razie potrzeby miała zamiaru użyć.

- Ron, jesteś kompletnie zalany, wracaj do domu.

Starała się mówić spokojnie. Owszem, bała się go, ale kawałek drewna w jej kieszeni dawał jej poczucie bezpieczeństwa.

- Ooo nie, t-tego sylwestra mam z-zamiar spędzić z-z tobą.

Kiwając się na wszystkie strony, podszedł bliżej niej.

- Ron odpuść, daj mi po prostu spokój.

- Kiedyś c-ci coś o-obiecałem i teraz m-mam zamiar to spełnić.

Teraz już się nie wahała, wyciągnęła różdżkę i wycelowała nią w pierś chłopaka.

- Co ch-chcesz zaatakować b-bezbronnego?! Jesteś t-taka sama, jak t-te szuje ze Slytherinu!

Bełkotał, gestykulując rękami i przybliżając się coraz bardziej.

- Skoro jestem szują, a do tego szlamą, to dlaczego nie dasz mi spokoju?!

- Bo jesteś moja! Rozumiesz?! Moja i ja ci pomogę wrócić do siebie!

Wyciągnął rękę w jej stronę. Strach zaczął przejmować nad nią kontrolę, więc bez wahania rzuciła zaklęcie.

- Drętwota!

Czerwony strumień światła trafił prosto w chłopaka, a ten runął na ziemię.

- Granger!!!

Aż podskoczyła, słysząc krzyk tuż za sobą. Szybko się odwróciła i ujrzała zdyszanego Dracona. Już wiedziała, że ma kłopoty. To, że był wściekły, to stanowczo za mało powiedziane, z niego emanowała furia.

- Yyy… przepraszam?

Wydukała, uśmiechając się uroczo i mając nadzieje, że to nieco załagodzi sprawę, ale nic z tego.

- Przepraszam?! Czy ciebie już do reszty pogięło?! Czy ja ci nie mówiłem, że masz nigdzie nie wychodzić?! Ty jesteś kompletnie nieodpowiedzialna!

- Ale…

- Jak można być tak bezmyślnym?! Trzeba było poczekać, aż wrócę! Przecież mogło ci się coś stać!

- Ale…

- I ty niby jesteś najmądrzejszą czarownicą?! Przecież ten rudy kretyn mógł ci coś zrobić!

Dziewczyna miała już serdecznie dość, więc po prostu przyciągnęła go do siebie i pocałowała. Zdezorientowany chłopak zaczął oddawać pocałunek, ale po chwili Hermiona się odsunęła.

- Nareszcie się zamknąłeś. Przepraszam, wiem zachowałam się nieodpowiedzialnie, ale miałam różdżkę, więc nic by mi się nie stało. Przestań się już dąsać i powiedz mi lepiej, co z nim zrobić?

Tu wskazała na leżącego nieopodal nich chłopaka.

- To chyba oczywiste, że zostawić.

- Malfoy jest mróz, przecież on wyląduje w Mungu… Zaraz, wiem!

Wyciągnęła różdżkę, skupiła się przez chwilę i rzuciła zaklęcie.

- Expecto Patronum.

Pojawiła się srebrna lwica i pobiegła, w tylko sobie znanym kierunku.

- Wysłałam patronusa do jego rodziców, gdzie jest i żeby go zabrali. Chociaż to mamy z głowy, a teraz chodź, musimy zrobić zakupy.

- Jesteś niemożliwa.

- Wiem.

Ślizgon zaśmiał się i otoczył ją ramieniem. Już po chwili byli na miejscu. Sklep okazał się obskurnym budynkiem, który wcale nie zachęcał, aby do niego zajrzeć. Na ławeczce przed nim siedziało kilku kompletnie zalanych mężczyzn.

- I ty tu chciałaś przyjść sama?

Warknął Draco, prosto do ucha dziewczyny.

- Już dobra, przecież przeprosiłam.

- Ooo cóż ja widzę, piękna, młoda dama zaszczyciła nas swoją obecnością! Może napijesz się z nami ślicznotko?

Mężczyzna leżący obok schodów wyglądał tragicznie. Brudne, poszarpane ubrania i spore braki w uzębieniu.

- Dziękuje, ale nie skorzystam.

Miona pociągnęła Malfoya, nie chcąc, aby ten dał się ponieść emocją i weszli do środka. Wnętrze było nieco schludniejsze niż sam budynek. Za ladą stał mężczyzna około pięćdziesiątki, ze sporym brzuchem i zakolami.

- Co podać?

Burknął niezbyt grzecznie. Było widać, że nie jest zadowolony z faktu, iż musi tu siedzieć.

- Hmm poproszę 2 szampany i 5 butelek wódki 0,5.

- 9 butelek.

Wtrącił się blondyn.

- Malfoy to nie jest dobry pomysł.

Syknęła, ale ani Draco, ani sprzedawca jej nie słuchali. Po chwili mężczyzna wrócił z ich zakupami, za które zapłacił Smok i oboje opuścili sklep.

- Tym razem się teleportujemy.

- Ale to niedaleko.

- Dobrze ci radze Granger, nie dyskutuj ze mną.

Poszli za sklep i z cichym trzaskiem teleportowali się tuż przed drzwiami domu Malfoya.

- Draco, mam do ciebie prośbę. Nie mów nikomu, że spotkałam Rona.

Nie chciała, by ktokolwiek się dowiedział, aby nie psuć zabawy. To ma być niezapomniana noc.

- Pod jednym warunkiem, nigdy więcej nie wywiniesz mi takiego numeru.

- Zgoda.

Ślizgon uśmiechnął się triumfalnie, po czym oboje weszli do środka. Zdjęli swoje płaszcze i wrócili do salonu.

- Na Salazara, Miona dobrze, że jesteś cała. Ten furiata by nas pozabijał, gdyby ci się coś stało.

- Zabini, chociaż ty mnie nie wkurzaj.

- Ludzie ogarnijcie się, do północy zostało, tylko 10 minut!

Powiedział Pansy, wiedząc, że ta dwójka dopiero zaczyna swoją kłótnię.

- Już?!

Hermiona natychmiast udała się do kuchni, aby przynieść kieliszki. Po chwili była już z powrotem.

- Wyjdźmy na dwór.

Zaproponowała Ginny, a wszyscy się zgodzili. Narzucili na siebie płaszcze i dokładnie dwie minuty przed północą stali już na zewnątrz.

- Jakby mi ktoś powiedział, że tego sylwestra spędzę z wami, Miona będzie moją przyjaciółką i wybranką mojego kumpla, a Pansy dziewczyną, to od razu bym go wysłał do św. Munga.

Stwierdził Diabeł tonem wszechwiedzącego, na co wszyscy wybuchli śmiechem. Kto by pomyślał, że szóstka największych wrogów może teraz stanowić tak zgraną paczkę.

- Ej, zostało 30 sekund!

Krzyknął Wybraniec, patrząc na zegarek.

- Dobra to dawać mi tego szampana, ja go otworzę.

Zadeklarował się Blaise, sięgając po jedną z butelek, stojących w śniegu. W końcu zaczęło się odliczanie.

- 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1! Szczęśliwego Nowego…

W tym momencie Ślizgon potrząsnął butelką, z której wystrzelił korek i trafił prosto w głowę Wybrańca. Ten z racji tego, że wypił już co nieco, zachwiał się i wpadł w jedną z zasp.

- Harry!

Krzyknęła Ginny i natychmiast do niego podbiegła. Obie dziewczyn również pisnęły, zastawiając usta dłońmi, a Diabeł stał jak wmurowany. Jedyny Smok wybuchnął głośnym śmiechem. Po chwili lekko oszołomiony Potter, przy pomocy swojej dziewczyny, stanął na nogach.

- Nie ma to jak dobre rozpoczęcie roku.

Zaśmiał się, masując czoło, a już po chwili wszyscy poszli w jego ślady.

- Może w końcu napijemy się tego szampana?

Zaproponował blondyn, gdy nieco się już uspokoili. Spojrzenie wszystkich powędrowało, ku butelce trzymanej przez bruneta, w której nie zostało prawie nic.

- Zabini!!

Krzyknęli jednocześnie, a Diabeł zrobił minę w stylu, „Co złego to nie ja.”

- Spokojnie mamy jeszcze drugą butelkę.

Już chciał sięgnąć po kolejnego szampana, ale uprzedziła go Hermiona.

- Nie ma mowy, ja to zrobię.

- Lwico, to też nie jest najlepszy pomysł.

Miona posłała niebieskookiemu spojrzenie godne bazyliszka i zabrała się za otwieranie. Zręcznie odwinęła sreberko, po czym otworzyła butelkę nie uroniwszy ani kropelki. Chłopaki zagwizdali z uznania, a Ginny z tajemniczym uśmiechem, podeszła do przyjaciółki, niosąc kieliszki.

- Czyli jednak nasz babskie wieczory do czegoś się przydały.

Zaśmiała się ruda, gdy starsza Gryfonka napełniła już wszystkie naczynia. Każdy wziął jeden z nich i Diabeł zaczął swoją przemowę.

- Moi drodzy, oto zaczął się kolejne rok, który miejmy nadzieję, będzie o wiele lepszy niż poprzedni. Z tego miejsca chciałbym wam życzyć zajebistego Nowego Roku i podziękować naszym kochanym gospodarzom…

- Dobra stary zamknij się i napijmy się w końcu tego cholernego szampana.

Warknął Draco, widząc, że jego kumpel dopiero się rozkręca. Wszyscy zgodnie unieśli kieliszki i stuknęli się nimi. Popijali alkohol, wpatrując się w niebo, na którym co chwile pojawiały się nowe fajerwerki.

- Wracajmy do środka, zimno mi.

Stwierdziła Pan, a wszyscy musieli przyznać jej rację. Po chwili siedzieli już w ciepłym salonie.

- W taki razie bierzemy się za tę wódkę, czy jak to tam się nazywa.

Zarządził Draco, otwierając jedną z butelkę i rozlewając alkohol, do wyczarowanych przez Mionę kieliszków.

- No to na zdrowie.

Stuknęli się i wypili wszystko na raz, dziewczyny nieco się krzywiły i od razu chwyciły za szklanki z sokiem.

- Nie no panowie, tak to my tego nie będziemy pili.

Diabeł przywołał do siebie trzy szklanki i napełnił je do połowy wódką.

- I to ja rozumie.

- Nie wiem, czy to taki dobry pomysł.

- Malfoy, stary ty się chyba starzejesz.

Blondyna spiorunował Wybrańca wzrokiem. Nikt mu nie będzie zarzucał, że nie umie się bawić.

- Pijamy.

- To się skończy źle.

Szepnęła Hermiona, a obie jej przyjaciółki musiały się z tym zgodzić. I ich przypuszczenia okazały się słuszne. Ledwie minęła 2, a chłopaki siedzieli przed kominkiem, otwierając kolejną butelkę.

- I wiecie on jest taki mały, i ma niebieskie włosy, i ja go karmiłem. W ogóle takie dziecko, to fajna sprawa jest.

Bełkotał Smok, opowiadając o Teddym i sięgając po szklankę, którą właśnie z trudem napełnił Diabeł.

- Na pewno byłbyś wspaniałym ojcem.

- Tak myślisz Harry?

- Oczywiście, że tak.

- Mordo ty moja!

Ślizgon zamknął Wybrańca w niedźwiedzim uścisku, a już po chwili dołączył do nich Zabini.

- Granger!

Krzyknął blondyn, gdy już nie tulił się do przyjaciół.

- Tak?

Hermiona wychyliła się z kuchni, w której właśnie z dziewczynami szukała jakiejś sałatki.

- Zróbmy sobie małego dzidziusia, tylko takiego z blond włosami!

Miona ze zdziwienia, aż otworzyła usta, słysząc te słowa.

- Malfoy nie pij więcej, bo ci ta wódka kompletnie mózg wypali.

- Dziewczyny jest źle, Smok właśnie oświadczył, że chce mieć ze mną dziecko.

Powiedziała spanikowana, gdy znowu była z przyjaciółkami.

- Wiesz Blaise pytał mnie, czy nie zostanę jego dziewczyną, a dopiero po 10 minutach udało mi się mu wytłumaczyć, że już nią jestem.

Wszystkie zaczęły się śmiać, ale po chwili Hermiona odezwała się już całkowicie poważnie.

- Mamy dwa wyjścia, żeby tu nie zwariować. Albo ich pozabijamy, albo idziemy pić.

Po chwili namysłu obie odpowiedziały jednocześnie.

- Pijemy!

Wyszły z kuchni i po odstawieniu na stół sałatki, podeszły do chłopaków.

- Lwico, tęskniłem za tobą.

Draco przytulił się do nóg szatynki, a ta z uśmiechem pogłaskała go po głowie, był teraz taki słodki. Po chwili jednak podciął jej kolana tak, że teraz siedziała na nim.

- Malfoy, ty idioto!

- I tak wiem, że ci się podobam.

Brązowooka prychnęła tylko i wyciągnęła z jego ręki szklankę z wódką.

- Ej, to moje!

- Teraz ja piję.

Po tych słowach, krzywiąc się, opróżniła całe naczynie.

- O tak, teraz zaczynamy imprezę!

Blaise machnął rękami i trzymana przez niego butelka wyślizgnęła mi się, po czym wylądowała w kominku, z którego buchnął ogień.

- Zabini!!

Po raz drugi dzisiaj wszyscy wydarli się na bruneta.

- Przenosimy się na kanapę.

Zarządziła Ginny, a wszyscy się zgodzili. Dziewczyny pomogły tam dojść chłopakom i już po chwili siedzieli wygonie, z daleka od ognia.

- O nie, ty na pewno już nie polewasz.

Żachnęła się Hermiona, widząc, że Blaise już sięga po butelkę. Tak jak powiedziały zaczęły pić. Po entej kolejce były już nieźle wstawione, a chłopaki, szkoda gadać. Cała trójka obejmowała się za ramiona, krążąc po salonie i wyśpiewując hymn Hogwartu. Nawet mała Lucy była z nimi, leżała na kolanach Miony, prawie usypiając, a obie przyjaciółki siedziały po obu jej stronach.

- Chcę potańczyć.

Wypaliła nagle Ginn, z hukiem odstawiając swoją szklankę.

- O nie, ja z nimi nie tańczę, przecież nas pozabijają.

W tym momencie spojrzały na chłopaków, z których każdy trzymał butelkę i aktualnie ją opróżniał.

- A kto powiedział, że mamy tańczyć z nimi?

Szatynka z tajemniczym uśmiechem, delikatnie odłożyła Lucy i wstała. Jednym machnięciem różdżki włączyła muzykę, a drugim usunęła wszystko ze stołu, po czym zdjęła buty i lekko się chwiejąc, weszła na blat. Wsłuchała się w muzykę i już po chwili poruszała się w jej rytmie. Dziewczyny szybko poszły w jej ślady i już po chwili wszystkie trzy zatraciły się w tańcu.

- Ej ja mam halucynacje, czy tam się coś rusza na stole?

Wybełkotał Harry, uwieszony na ramieniu Blaise.

- Coś? Stary, tam tańczą trzy zajebiste laski, a jedna z nich jest moja!

Diabeł posłał Pan buziaka, a przyjaciółki zachichotały, nie przestając tańczyć. Chłopaki dowlekli się do kanapy, z której natychmiast uciekła Lucy i usadowili się na niej. Każdy z nich nagle stał się spokojny i pożerał wzrokiem swoją wybrankę. Nagle jednak, gdy piosenka dobiegała końca, Hermiona obróciła się, przez co straciła równowagę. Już przygotowywała się na bliskie spotkanie z ziemią, gdy poczuła, że ktoś ją łapie. Otworzyła oczy i spojrzała do góry, ujrzała tam oczywiście parę niebieskich tęczówek. Ich przyjaciele zaczęli bić brawo, ale do Prefektów to nie docierało. Patrzyli sobie głęboko w oczy i nieświadomie, przybliżali się do siebie. W końcu stykali się już nosami, a w salonie zapadła pełna wyczekiwania cisza.

- Dziękuję, ale możesz mnie już postawić.

Wyszeptała Gryfonka, usiłując się opanować. Gdzieś w jej świadomości była myśl, że wszyscy się na nich gapią.

- Mogę, ale nie chcę.

Draco nadal był pijany, ale w tym momencie wyglądał na mega poważnego i zrobił się bardziej wylewny.

- Chce żebyś zawsze przy mnie była, rozumiesz? Zawsze.

Zatkała ją, nie spodziewała się usłyszeć takich słów z jego ust. Nie wiedziała, co powiedzieć, ale odpowiedz sama wypłynęła z jej ust.

- La fin de la vie.

Draco uśmiechnął się szeroko i już po chwili zatracił się w jej ustach. Tym razem ich pocałunek był inny, subtelny, delikatny, okazujący ich pełne oddanie. Cały świata się zatrzymał i liczyli się tylko oni. Całowali się bez opamiętania, a Hermiona nawet nie zauważyła, kiedy stała już na podłodze, a Draco mocno ją do siebie przytulał. Wplotła place w jego włosy, chcąc czuć go całą sobą i mieć jak najbliżej siebie. Pozostała czwórka stała, nie bardzo wiedząc, co się tak właściwie dzieje. Ich przyjaciele zdawali się zapomnieć o całym świecie, a już tym bardziej o nich. Dopiero, gdy Prefekci zaczęli przesuwać się w stronę fotela, a ich pieszczoty stawały się coraz śmielsze, Diabeł postanowił się odezwać.

- Nie chciałbym wam przeszkadzać gołąbeczki wy moje, ale chyba nie każdy chce oglądać, jak skończą się wasze igraszki, więc jak chcecie pobyć sami, to idźcie na górę.

- Spierdalaj Zabini.

Warknął Smok, pomiędzy kolejnymi pocałunkami, zadowolony z tego, że szatynka nie przerwała.

- Nie no, nie wierzę, czy ja serio widzę naszą Hermionę, obściskująca się z Malfoyem?

Stwierdziła Ginny, a panna Granger zrozumiała, że chyba naprawdę zachowują się nieco niestosownie, więc odsunęła się od blondyna, ignorując jego pomruk niezadowolenia. Próbowała odejść, ale ten nie wyglądał, jakby miał zamiar jej na to pozwolić.

- Draco…

- Nie zostawiaj mnie.

- Nie zostawiam, ale wracajmy już do tamtych.

- Musimy?

- Tak.

Smok odsunął się, ale nadal obejmował dziewczynę w tali. Podeszli do jednego z foteli, a blondyna na nim usiadł, sadzając sobie brązowooką na kolanach. Nie było mu jednak dane długo się nią cieszyć. Ginn i Pan wymieniły porozumiewawcze spojrzenia i już po chwili stały przed Prefektami. Złapały szatynkę za obie ręce i powiedziały jednocześnie.

- Idziemy do kuchni, natychmiast.

Pociągnęły ją, ale Ślizgon nie miał zamiaru tak łatwo się poddać.

- Nie ma mowy, ja wam jej nie oddam.

- Nikt cię nie pyta o zdanie.

Żachnęła się ruda, ale nim niebieskooki zdążył cokolwiek odpowiedzieć, odezwała się Hermiona.

- Draco, przecież zaraz do ciebie wrócę.

Widząc jednak jego stanowcze spojrzenie, postanowiła zmienić taktykę. Wyplotła ręce z uścisku przyjaciółek i ujęła w nie twarz chłopaka. Pocałowała go i korzystając z jego dekoncentracji, szybko wstała.

- Ej!!

Krzyknął oburzony, ale ta posłała mu tylko buziaka i po chwili zniknęła z dziewczynami w kuchni.

- Teraz mów.

Powiedziała Pan, gdy obie z Ginny stały przed Gryfonką, opierającą się o blat.

- Ale co?

- Na Merlina, Miona! Przecież nawet ślepy, by zaważył, że was do siebie ciągnie!

Piekliła się ruda, a Ślizgonka przytakiwała jej.

- No dobra, ja… się zakochałam.

Wyszeptała, ale one i tak ją usłyszały. Obie aż pisnęły z radości i rzuciły się przyjaciółce na szyję. Właśnie to od dłuższego czasu chciały usłyszeć.

- To cudownie, ja wiedziałam…

- To wcale nie jest cudowne!

Przerwała ostro panna Granger, a one kompletnie nic nie rozumiały.

- Miona, co się dzieje?

Zapytała Pansy, teraz już widząc, że coś jest nie tak.

- Nie rozumiecie, to Malfoy. Arystokrata, który w dodatki zmienia dziewczyny jak rękawiczki. Ja nie chce być jego kolejną zabawką, nie wytrzymałabym tego.

Ukryła twarz w dłoniach, nie chcąc patrzeć na przyjaciółki.  Przez nadmiar alkoholu powiedziała za dużo i wyrzuciła z siebie to, co dręczyło ją już od bardzo dawna. Nagle Pan ujęła jej twarz w dłonie i zmusiła, aby ta na nią spojrzała.

- Miona, posłuchaj mnie uważnie. To, że jest czystej krwi niczego nie zmienia. Te całe podziały, to jedna, wielka bzdura, a poza tym nie zapominaj, że wyrzekł się rodziny. Co do dziewczyn, to od początku roku widziałam go tylko z tobą. Nawet Diabeł mówi, że się zmienił dzięki tobie.

Ślizgonka uśmiechnęła się do brązowookiej, a ta bez zastanowienia się do niej przytuliła, drugim ramieniem obejmując Ginny. Była im wdzięczna i to bardzo. Nagle jednak ciszę przerwała krzyk Smoka.

- Granger!!

Gryfonka natychmiast udała się do salonu, a to co zobaczyła, kompletnie ją rozwaliło. Draco z załamaną miną siedział na środku salonu, z butelką, w ręku, a po obu jego stronach leżeli Harry i Blaise.

- Co się stało?

Podeszła do niego, a ten ledwo podnieść głowę, aby na nią spojrzeć. Nie było ich może chwile, a oni byli w stanie doprowadzić się do takiego stanu.

- Dlaczego oni leżą i się nie ruszają?!

Hermiona spojrzała na obu chłopaków. Od razu było widać, że śpią, a Zabini nawet pochrapywał.

- Oni zasnęli.

- Coo?! Ale impreza się dopiero rozkręca! Jeszcze tyle wódki do wypicia!

Zaczął szarpać kolegów za ramiona, ale to nie przynosiło żadnych rezultatów.

- Wstawać idioci, idziemy pić!

Szatynka ledwie się powstrzymywała, aby nie wybuchnąć śmiechem.

- Draco chodź, oni odpoczną chwilę i zaraz będziecie się bawić.

Schyliła się i przerzuciła sobie jego rękę przez ramie, po czym pomogła mu wstać.

- Co za amatorzy i to ja niby nie umiem pić? Pfff, ale ty się ze mną napijesz, prawda lwico?

Bełkotał, usiłując nie potknąć się o własne nogi.

- Oczywiście, tylko jak usiądziesz na kanapie.

W końcu udało jej się do posadzić na sofie, a ten od razu się położył i pociągnął z trzymanej butelki zdrowy łyk, po czym podał ją szatynce. Ta nie chcą się sprzeczać, przejęła ją i krzywiąc się, również upiła sporo.

- A teraz leż tutaj i odpocznij.

Powiedziała, podkładając mu pod głowę poduszkę.

- A ty jak zwykle się rządzisz, ale i tak mi się podobasz.

Stwierdził i już po chwili odpłynął. Miona uśmiechnęła się tylko, przykryła go kocem i pocałował w czoło.

- Dobranoc Draco.

Po tych słowach zwróciła się do przyjaciółek, które również nieco pookrywały swoich chłopaków.

- Chodźmy spać do mnie, nie wiem jak wy, ale ja jestem padnięta.

Obie przytaknęły i powlokły się na górę. Tam szybko zrzuciły z siebie ubrania i wpakowały się do łóżka. Była już 5, więc i one szybko zasnęły.

WitajcieJ

Oto i jest rozdział 29 :D Osobiście jest z niego zadowolona, wyszedł mi całkiem długi i fajnie mi się go pisało, no ale nie mnie oceniać J Bardzo miło zaskoczyliście mnie liczbą komentarzy przy poprzednim rozdziale. Widzicie, jak tylko chcecie, to się da J Sprawiliście mi tym ogromną frajdę, za co serdecznie dziękuje i mam nadzieje, że przy tym rozdziale będzie ich równie dużo J

http://ask.fm/LaFinDeLaVieHarryPotter

Pozdrawiam A♥