Rozdział 39

Tydzień minął w zawrotnym tempie. Wszyscy nawet nie obejrzeli się, kiedy nadeszła sobota, czyli wypad do Hogsmade. Te dni Hermiona spędziła bardzo aktywnie. Kilka razy widziała się z Lizy, pomagając jej w nauce lub po prostu rozmawiając. Dzięki temu blondynka stała się nieco śmielsza, a nawet Gryfonka widziała ją w towarzystwie innych dziewczynek w jej wieku. Oczywiście najwięcej jej czasu zagarniali Draco i Lucy. Chodzili na spacery, siedzieli w salonie lub robili razem cokolwiek innego. Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie nawał nauki. Nauczycieli nie odpuszczali i nieustannie zasypywali ich pracami domowymi. Dziś jednak była sobota i wyjście do Hogsmade, więc nikt nie myślał o szkole. Nawet panna Granger zapomniała o nauce. Wstała dzisiaj wcześniej niż powinna i aktualnie przeglądała szafę, poszukując czegoś odpowiedniego do ubrania.

- Na Merlina, czym ja się przejmuję?

Mruknęła pod nosem, ale nie zaprzestała poszukiwań. Była umówiona z Malfoyem i chciała ładnie wyglądać. Pogoda jej sprzyjała, gdyż jak na tą porę roku było wyjątkowo ciepło.

- Lucy, pomóż mi.

Jęknęła w końcu, a suczka o dziwo podniosła się z łóżka i podeszła do właścicielki. Przednimi łapami weszła do szafy i wskazała łbem na jedną z wiszących kreacji. Hermiona wyciągnęła wskazywaną sukienkę i musiała przyznać, że była idealna na tę okazję.

- Jesteś cudowna!

Pisnęła, przytulając się do psa. Gdy miała już główną część garderoby resztę wybrała bardzo szybko i już po chwili zestaw na dzisiaj był gotowy.

- Kocham cię mała. W nagrodę przyniosę ci coś dobrego z miasteczka.

Rzuciła jeszcze tylko przez ramię, gdy wychodziła do łazienki. Wzięła szybki prysznic, aby nieco się orzeźwić i udało się. Całkowite wyszykowanie się zajęło jej 30 minut. Gdy wyszła z łazienki zastała na korytarzu Dracona, który stał przed jej drzwiami. O dziwo był już gotowy, gdyż jak widać wstał jeszcze wcześniej niż ona. Miał na sobie czarną skórę i ciemne dżinsy, a błękitna koszula idealnie podkreślała kolor jego oczu. „Skąd ten gad wiedział, że w taki wydaniu lubię go najbardziej?!” Przeszło jej przez myśl, gdyż nie dało się ukryć, że Ślizgon wyglądał nieziemsko. Smok, gdy tylko usłyszał dźwięk otwieranych drzwi, odwrócił się w tamtym kierunku i wtedy ją zobaczył. Wyglądała wręcz idealnie.

- To jak, idziemy?

Zapytała, rumieniąc się pod wypływem intensywności jego spojrzenia.

- Jasne.

Uśmiechnął się do niej łobuzersko, oferując swoje ramię. Ta chętnie je przyjęła i tak ruszyli do Wielkiej Sali. Przez całą drogę śmieli się i rozmawiali. Gdy dotarli na miejsce blondyn już chciał poprowadzić dziewczynę do swojego stołu, ale ta zwinnie mu się wymknęła.

- Dzisiaj jem u siebie.

Pokazała mu język, po czym zalotnie kołysząc biodrami odeszła w stronę Gryffindoru. W tym czasie wszystkie pary oczu był skierowane w jej stronę. Męska część wpatrywała się w nią z zachwytem, a damska z zazdrością. Musiała przyznać, że to było nawet miłe. W końcu jednak odnalazła przyjaciół.

- Hej wam.

Przywitała się, siadając naprzeciwko nich.

- Miona, co ty się tak odstawiłaś dzisiaj?

Zapytała od razu ruda, przyglądając się przyjaciółce z dziwnym błyskiem w oku.

- Nie wiem, o co ci chodzi.

Mruknęła tylko, nakładając sobie jajecznicy.

- To ty nie wiesz? Dzisiaj ma randkę z Malfoyem.

Hermiona o mało nie zakrztusiła się sokiem, który w tym momencie piła.

- I ja nic o tym nie wiem?!

Wiewiórka spojrzała z wyrzutem na szatynkę, ale ta całą swoją uwagę skupiła na Wybrańcu.

- To nie jest randka.

- Diabeł twierdzi co innego.

- Jak mogliście mi nie powiedzieć?

Ginn wyglądała na niepocieszoną.

- Nie pytałaś, a poza tym…

- Ej, koniec! Zajmijcie się lepiej sobą.

Warknęła, starając się ignorować przyjaciół, którzy nadal plotkowali przy niej, na jej temat.

*****

- Smoku, przestań się w końcu ślinić na widok Hermiony.

Zaśmiał się Diabeł, widząc, że jego kumpel poza pewną Gryfonką świat nie widzi.

- Co?

Zapytał głupio blondyn, wyrywając się z transu, na co dwójka Ślizgonów zaczęła się śmiać.

- Nie no, ja się chyba nigdy nie przyzwyczaję do zakochanego Malfoya.

Arystokrata spojrzał na bruneta wzrokiem godnym bazyliszka, ale ten kompletnie nic sobie z tego nie robił.

- No to pochwal się, co na dzisiaj zaplanowałeś?

- Nic.

Nie był do końca szczery, gdyż miał już pewien pomysł, ale nie chciał go teraz ujawniać, co okazało się niezbyt dobrym posunięcie.  

- Ty chyba żartujesz?! Ja wiedziałem, że tak będzie.

I tym sposobem Diabeł zaczął swój wykład pod tytułem „Idealna randka”. Draco znosił to wszystko cierpliwie, ale gdy Blaise zaczął nawijać o

Herbaciarnia u pani Puddifoot, nie wytrzymał.

- Człowieku, czy ty naprawdę myślisz, że dziewczyna, która nie przepada za walentynkami pała miłości do miejsc takich jak ta herbaciarnia?!

- Smok ma rację.

Wtrąciła się Pansy, przerywając na chwilę jedzenie.

- No właśnie, więc skończ już te swoje złote rady. Jakbyś zapomniał, to żadna laska mi się nie oprze.

- Ale to jest Hermiona.

Tym razem to on go zagiął, więc niż już nie powiedział. Dokończył jedzenie i zaczął się zbierać.

- Powodzenia Smoku.

Blondyn uśmiechnął się krzywo, po czym odszedł. Czuł się dziwnie, coś jakby się… denerwował? „Nie, przecież jestem Malfoy.” Ta myśl sprawiła, że od razu poczuł sie lepiej. Stanął dopiero przy wyjściu ze szkoły, opierając się nonszalancko i jedną ze ścian. Stał tyłem do zamku, obserwując błonia i starając się nie myśleć o niczym. W tym samym czasie, Hermiona skończyła śniadanie i po wysłuchaniu przemowy Ginny, na tego jak to wspaniale, że Malfoy w końcu zmądrzał, wyszła z Wielkiej Sali. Od razu go zauważyła. Stał tyłem, więc podeszła do niego po cichu, a gdy była już wystarczająco blisko zasłoniła mu oczy dłońmi. Nie wzdrygnął się nawet, gdyż słyszał ją wcześniej, a poza tym te perfumy poznałby wszędzie.

- Zgadnij kto to Dracusiu.

Zaszczebiotała słodka, do złudzenie przypominając Dafne. Spanikowany Draco odskoczył od niej jak oparzony, no co Gryfnka wybuchła niepohamowanym śmiechem.

- Spokojnie, to nie Greengrass.

- Granger, czy ty chcesz, żebym dostał zawału?

- Może.

- Jesteś nieznośna.

- To, po co się ze mną umawiałeś?

- Bo chciałem.

Odpowiedział krótko i wziął ją pod rękę, ruszając przed siebie.

- To gdzie chcesz iść?

Zapytał w końcu, gdy byli już w połowie drogi.

- Ja proponuje najpierw zrobić zakupy, a potem…

- Pójdziemy w pewne miejsce.

Spojrzała na niego pytająco, ale ten uśmiechnął się tylko tajemniczo.

- I uprzedzam twoje pytanie, nie, nie powiem ci gdzie.

Szatynka prychnęła gniewnie, gdyż właśnie miała o to zapytać. Przez resztę drogi śmieli się, wesoło rozmawiając. Gdy dotarli do wioski pierwszym miejscem, jakie odwiedzili był sklep z przyborami szkolnymi. Oboje umieli uzupełnić swoje zapasy pergaminu i piór, gdyż nie zapowiadało się na to, aby nauczyciele mieli zaprzestać zasypywanie uczniów pracami domowymi. Wszystkie zakupy od razu odsyłali do dormitoriów, gdyż nie mieli ochoty się z nimi użerać. Teraz zmierzali do Miodowego Królestwa.

- O tego musisz koniecznie spróbować.

Stwierdziła szatynka, wskazując na dużego, zielono-żółtego lizaka. Byli już w sklepie i teraz każde z nich wypatrywało ulubionych przysmaków.

- Chyba nie myślisz, że pokaże się z czymś takim w miejscu publicznym?

- Pff, twoja strata.

Hermiona wzięła jednego z łakoci i udała się do kasy, zgarniając po drodze jeszcze kilka łakoci. Koniecznie musiała kupić czekoladowe babeczki, gdyż obiecała Lucy coś smacznego, a te właśnie suczka lubiła najbardziej. Draco również uzupełnił swoje zapasy, a gdy mieli już wszystko opuścili sklep. Te zakupy również odesłali do szkoły, poza lizakiem Miony, którego właśnie odpakowywała i zamierzała zjeść. Był to jeden z jej ulubionych łakocie, więc z twarzy dziewczyny nie znikał uśmiech.

- Dobra, daj mi trochę tego czegoś.

Odezwał się po dłuższej chwili Draco, widząc z jaką lubością Gryfonka konsumuje lizaka.

- Nie, przecież nie będziesz się pokazywał z czymś taki publicznie.

- Nie bądź taka.

- Powiedziałam, nie.

- Jak chcesz, mam swój sposób na spróbowanie go.

Nim szatynka zdążyła o cokolwiek zapytać, niebieskooki wpił się w jej usta. To było tak niespodziewane, że brązowooka, aż pisnęła, ale po chwili zaczęła oddawać pocałunek. Draco rozkoszował się bliskością dziewczyny oraz słodko-kwaśnym smakiem jabłek i cytryn. Dopiero po dłuższej chwili oderwali się od siebie.

- Powiem ci, że całkiem niezły.

Mruknął zalotnie Ślizgon, po czym nim zdezorientowana panna Granger zdążyła dojść do siebie, odebrał jej lizaka.

- Ej, to moje!

- Trudno.

Szatynka zrobiła oburzona minę, ale chłopak nic sobie z tego nie robił.

- Nienawidzę cię.

Draco ledwie powstrzymał wybuch śmiechu, widząc nadąsana minę dziewczyny.

- Ostatecznie mogę się podzielić.

Powiedział w końcu, podsuwając jej lizaka pod nos. I tak zaczęli jeść na zmianę, mając przy tym niezłą zabawę. Gdy skończyli postanowili udać się do Trzech Mioteł na coś mocniejszego. Usiedli przy stoliku w głębi lokalu, z daleka od ciekawski spojrzeń, a po chwili pojawiła się przy nich Madame Rosmerta.

- Co podać kochaneczki?

- Ognistą Whiskey i wino skrzatów.

Powiedział Draco, a kobieta skinęła tylko głową i odeszła.

- Dowiem się w końcu, gdzie idziemy?

Hermiona była ciekawska z natury, a teraz nurtowała ją sprawa, co też ten gad mógł takiego wykombinować. Znając jego to mogło to być wszystko.

- Mogę tylko powiedzieć, że na pewno ci się spodoba.

- Skąd ta pewność?

- Bo cię znam.

- Jesteś pewny?

Spojrzał jej głęboko w oczy. Czy był pewny? Odpowiedz był bardzo prosta. Poświecił dużo czasu i zadał sobie masę trudu, aby rozszyfrować tę dziewczynę, którą kiedyś traktował jak śmiecia.

- Tak.

- Pewność siebie jak zwykle cię nie opuszcza.

- Dzięki temu zawszę dostaję to, czego chcę.

Siedzieli tak jeszcze dłuższy czas, sprzeczając się o różne błahe sprawy. Gdy dopili drugą kolejkę napoi, dopiero zaczęli się zbierać. Wyszli na zewnątrz i skierowali się na obrzeża miasta.

- Yyy… ja chyba wola tam nie iść.

Stwierdziła szatynka, gdy zauważyła, że Ślizgon prowadzi ją do jakieś ciemnej i do tego obskurnej uliczki, z dala od centrum.

- Przestań marudzić, tylko chodź.

Złapał ją za rękę i pociągnął przed siebie. Szli już dłuższą chwilę, a okolica stawała się coraz bardziej nieprzyjemna. W końcu jednak zatrzymali się przed jednym z budynków. Nie różnił się on zbytnio od innych: obskurne ściany pokryte łuszcząc się miejscami farbą, brudne okna, w lekko spróchniałych ramach.

- Żartujesz?

Zapytała Gryfonka, niedowierzając, że arystokrata przyprowadził ją w takie miejsce.

- Poczekaj, aż wejdziesz do środka.

- Zapomnij.

Skrzyżowała ręce na piersi, a blondyn spojrzał na nią workiem pt. „Założymy się?”

- Dobra, wejdzie tam, ale i tak cię nienawidzę.

Ślizgon uśmiechnął się triumfalnie, po czym otworzył drzwi i przepuścił szatynkę. Jakie było jej zdziwienie, gdy zamiast w obskurnej spelunie znalazła się w przytulnej bibliotece. Pomieszczenie było duże i znajdowało się w nim masę regałów z książkami. Wszystko wyglądało na dość stare, ale piękne. Hermiona od razu wyczuła tu intensywną woń pergaminów, którą tak uwielbiała.

- I co, aż tak tu jest strasznie?

Usłyszała głos niebieskookiego tuż przy swoim uchu, ale nie była w stanie nic powiedzieć. Malfoy się nie pomylił, uwielbiała takie miejsca.

- Dzień dobry.

W tym momencie w pomieszczeniu pojawił się niski staruszek z siwymi włosami.

- Dzień dobry panie Frac.

- O Draco. Miło cię widzieć mój drogi chłopcze.

Mężczyźni wymienili uściski dłoń, uśmiechając się do siebie. Było widać, że się znają.

- A kim jest twoja piękna towarzyszka?

- Witam, Hermiona Granger.

Dziewczyna podała rękę staruszkowi, który ujął ją delikatnie i pocałował.

- Bardzo mi miło, Mark Frac. No to powiedzcie mi kochani, co was do mnie sprowadza?

- Chciałem pokazać Granger pana bibliotekę. Ona też pochłania wszystkie książki, które wpadną jej w ręce.

Zmieszana szatynka szturchnęła Dracona w bok, na co ten nieco się skrzywił.

- Naprawdę? To wspaniale! Chodź ze mną drogie dziecko, pokaże ci moje skarby.

Staruszek rozpromienił się i po chwili razem z Gryfonką zniknęli pomiędzy regałami. Smok westchnął, zdając sobie sprawę, że prędko stąd nie wyjdą. Pan Mark godzinami mógł opowiadać o swoich książkach, a Granger bardzo chętnie go słuchał. Ślizgon już wiele lat temu został oprowadzony po tej bibliotece, gdyż Frac był bliskie przyjacielem jego nieżyjącego dziadka – Abraxasa Malfoya, który to pozostawił mu swój majątek. Stary Malfoy przyprowadził go niegdyś do Marka, aby ten się nim zajął i tak rozpoczęła się znajomość blondyna ze staruszkiem. W późniejszych latach często u niego bywał, a szczególnie w czasie wojny pan Frac był dla niego wsparciem. Teraz przyszedł czas, aby Hermiona zagłębiła się w tajniki tego miejsca, co bardzo jej odpowiadało. Pan Mark miał w swojej kolekcji masę bezcennych woluminów, o których czytała w innych książkach. Staruszek również był bardzo zadowolony z faktu, że w końcu znalazł kogoś, kto podziela jego miłość do literatury i bardzo chętnie pokazywał szatynce wszystkie dzieła. Za to Draco wziął pierwszą lepszą książkę i rozsiadł się wygodnie na fotelu. Wiedział, że ich wizyta tutaj trochę potrwa. I nie pomylił się, mijały godziny, a Miona i pan Frac nie byli znudzeni. W końcu jednak nastał czas powrotu.

- Granger, nie chce nic mówić, ale jest już 21 i niedługo zamykają szkołę.

- Już?

Zapytała zrezygnowana. Nie chciała jeszcze wychodzić, nie zdążyła obejrzeć całej kolekcji pana Fraca.

- Spokojnie kochana, pożyczę ci kilka książek, a gdy przyjdziesz je oddać pokażę ci resztę.

Dziewczyna uśmiechnęła się promiennie i wzięła od staruszka trzy opasłe tomy.

- Dziękuje panu bardzo. Przyjdę jak tylko je przeczytam i będę miała czas.

- Mam nadzieję. W taki razie do zobaczenia, a ty Draco pilnuj jej jak oka w głowę, bo to wspaniała młoda dama.

- Wiem.

Pożegnali się i opuścili bibliotekę. Książki od razu odesłali do zamku, gdyż nie należały one do lekkich.

- Mówiłem, że ci się spodoba.

Żachnął się Smok, gdy byli na główne ulicy. Nie było tu już prawie nikogo, ale co się dziwić. Jakby nie patrzeć było dość późno.

- No dobra, przyznaję, że ta bibliotek jest bajeczna, a pan Frac, brak mi słów.

- Czy ja mam być zazdrosny?

Spojrzał na nią, unosząc jedną brew, a Hermiona zaczęła się śmiać.

- Nie gustuje w starszych.

- Wiem, w końcu ja jestem młodszy.

Szatynka prychnęła pod nosem, ale nic nie powiedziała. Szli w milczeniu, otaczał ich mrok, gdyż słońce już dawno zaszło. Nagle Gryfonka poczuła jak kto obejmuje ją w tali. Spojrzała z wdzięcznością na blondyna, który uśmiechnął się tylko łobuzerko. Do zamku dotarli w ostatniej chwili. Ignorując mamrotanie Filcha, nadal przytuleni, ruszyli na piąte piętro.

- Jestem wykończona.

Westchnęła brązowooka, gdy byli już w swoim salonie. Dopiero teraz naprawdę poczuła skutki wielogodzinnego włóczenia się po Hogsmade i zwiedzania biblioteki. Dlatego też oboje od razu skierowali się do swoich sypialni.

- Dziękuję za miły dzień.

Powiedziała dziewczyn, po czym krótko cmoknęła blondyna w usta.

- Nie no, tylko na tyle zasłużyłem?

Zapytał, robią słodkie oczka i przybliżając się znacznie do szatynki.

- Hmm, w sumie to sama nie wiem.

- Jak chcesz, sam sobie odbiorę nagrodę.

Przygwoździł ją do drzwi i bardzo szybko odnalazł jej usta swoimi. „Chyba nigdy mi się to nie znudzi.” pomyślał, wsuwając jej język do ust i wplatając palce w brązowe loki dziewczyny. Ona nie pozostała mu dłużna, z dużym entuzjazmem oddając pocałunek. Mogliby trwać tak wiecznie, ale po chwili Hermiona odsunęła się kawałek.

- Jestem zmęczona, widzimy się jutro.

Spojrzał na nią wzrokiem zbitego psa, ale to nic nie dało.

- Niech będzie.

Powiedział w końcu i obdarzył ją szybkim, ale namiętny pocałunkiem, po czym skierował się w stronę swojej sypialni. Gdy już trzymał rękę na klamce odwrócił się, aby po raz ostatni spojrzeć na Gryfonkę, która w tym momencie uczyniła dokładnie to samo. Na twarzach obojga pojawił się promienny uśmiech.

- Może jednak wpadniesz do nie?

Zapytał zalotnie arystokrata, puszczając jej oczko.

- Zapomnij, dobranoc Malfoy.

- Słodkich snów o mnie Granger.

Dziewczyna pokazała mu jeszcze tylko język i weszła do pokoju. Była szczęśliwa, nawet bardzo. Okręciła się wokół własne osi, przymykają oczy, a gdy jej otworzyła z nikąd pojawiły się przed nią dwie osoby. Krzyknęła przerażona, cofając się do tyły, a dopiero po chwili zdała sobie sprawę, że to jej przyjaciółki.

- Co wy tu robicie?

Zapytała z wyrzutem, ale te kompletnie to zignorowały.

- Jak było?

- Gdzie cię zabrał?

- Co robiliście?

- Jesteście razem?

Hermiona była dość zdezorientowana i po chwili nie wiedziała już, która z dziewczyn, zadaje które pytanie. Lucy, która również znalazła się przy właścicielce, szturchnęła ją nosem w rękę, po czym wskazała łbem na drzwi.

- Racja.

Szepnęła i w towarzystwie suczki wybiegała z pokoju, zamykając za sobą drzwi. W tym samym momencie z głupią miną, z sypialni naprzeciwko wypadł Draco.

- Ciebie też zaatakowały te sępy?

Zapytał, a ona tylko skinęła głową.

- Granger!

- Malfoy!

Do ich uszu dobiegły krzyki przyjaciół, a oni spojrzeli na siebie z tajemniczymi uśmiechami.

- Wiejemy.

Zarządził Smok, łapią Gryfonkę za rękę. W tym momencie z ich sypialni wypadli nieproszeni goście.

- Szybko, Lucy chodź!

Pisnęła brązowooka, po czym cała trójka zaczęła biec w stronę wyjścia, ignorując krzyki ich znajomych. Nawet na korytarzy nie zwolnili, tylko biegli za Lucy, zmierzającą w tylko sobie znanym kierunku. Przez cały czas głośno się śmiali i nie puszczali swoich dłoni.

- Co my tak właściwie robimy?

Zapytała już nieco zdyszana Hermiona. Może i miała dobrą kondycje, ale sukienka i obcasy robiły swoje.

- Nie wiem, bestia prowadzi.

Jakby na potwierdzenie tych słów, Lucy szczeknęła radośnie. Zatrzymali się dopiero na siódmym piętrze.

- Pokój Życzeń, mądre psisko.

Brązowooka poklepała pupila po łbie i już chciała podejść do ściany, ale zatrzymał ją Draco.

- Ja wybieram.

Przewróciła oczami, ale dała mu wolną rękę. Ślizgon przeszedł trzy razy wzdłuż muru, na którym po chwili pojawiły się drzwi.

- Panie przodem.

Skłonił się teatralnie, a szatynka z uśmiechem nacisnęła na klamkę. Weszła do środka jako pierwsza i była pod wrażeniem. Pokój był mały, ale za to bardzo przytulny. Ciemna, drewniana podłoga idealnie współgrała z bordowymi ścianami. Jedynym źródłem światła był sporych rozmiarów kominek. Na środku znajdował się ogromny, okrągły materac, z licznymi poduszkami i puchatym kocem. Całość bardzo przypominała legowisko.

- Całkiem nieźle.

Przyznała z uznaniem Gryfonka, oglądając pokój.

- Bestii też się podoba.

To mówiąc Ślizgon wskazał na Lucy, która właśnie układała się pośród poduszek.

- Czyli będziemy tu spać?

Zapytała dziewczyna, siadając na materacu i zdejmując buty.

- A mamy inne wyjście? Mogę się założyć, że oni nadal tam są.

- Wyjątkowo muszę się z tobą zgodzić, a masz może różdżkę?

- Nie, a co?

- Moja też została w dormitorium, a nie mam w czym spać.

- Jak dla mnie możesz nawet nago.

Poruszył sugestywnie brwiami, za co został zgromiony wzrokiem przez szatynkę.

- Jesteś bezczelny Malfoy.

- No już dobra.

W tym momencie zrobił coś, co kompletnie zaskoczyło dziewczynę. Ściągnął swoją kurtkę, po czym zabrał się za odpinanie guzików koszuli.

- Yyy… co ty niby robisz?

Zapytała w końcu, nie odrywając wzroku od umięśnionego torsu chłopaka. Niejednokrotnie  widziała go bez koszulki, ale nadal robił na niej niemałe wrażenie.

- Kombinuję ci piżamę.

Teraz stał już w samych spodniach, wyciągając w jej stronę rękę z górną częścią garderoby. Ta jednak spojrzała na niego niepewnie.

- No bierz.

- Dzięki.

W końcu wzięła koszule i spojrzała wyczekująco na jej właściciela.

- Odwróć się.

Warknęła, gdy Ślizgon nadal się w nią wpatrywał.

- Muszę?

- Tak!

Niechętnie stanął do niej tyłem, a szatynka zaczęła ściągać swoje ubrania. Choćby nie wiem jak bardzo się starał – oczywiście nie żeby to robił – nie mógł się powstrzymać, przed zerknięciem na dziewczynę. I dokładnie w tym momencie brązowooka zdjęła sukienkę. Miała na sobie koronkowy komplet bielizny, w czarnym kolorze. W półmroku wyglądała naprawdę bajecznie. Smukłe ciało skapane w półmroku i delikatne kobiece ruchy.  Najchętniej rzuciłby się na nią tu i teraz, ale resztkami silnej woli powstrzymał się przed tym. W końcu jednak szatynka zarzuciła na siebie koszule i szybko zapięła jej guziki. Była na nią o wiele za dużo, więc sięgała jej do połowy uda.

- Już.

Blondyn odwrócił się, teraz mogąc podziwiać ją w całej okazałości.

- I tak wiem, że podglądałeś.

Prychnęła, siadając na materacu.

- Jakbyś zgadała, ale muszę przyznać, że do twarzy ci w mojej koszuli.

- Na pewno lepiej niż tobie.

Żachnęła się, poprawiając kołnierzyk.

- I tak jak dla mnie to mogłabyś ją ściągnąć.

- Zboczeniec.

- Schlebiasz mi kotku.

- Jesteś okropny. Rób sobie, co chcesz, a ja idę spać.

Hermiona przesunęła się na środek materaca, łapiąc przy okazji za koc. Nakryła się nim i wtuliła w zasypiającą już Lucy. Ona również była padnięta.

- Spać?

- Tak, jestem zmęczona, więc idę spać.

Jeszcze mocnej wtuliła się w psa, naciągając koc pod same uszy. Smok nie mając za bardzo wyjścia, zdjął spodnie i wślizgnął się pod okrycie Gryfonki. Przysunął się do niej maksymalnie blisko i objął ją w tali. Jak on na Wielkiego Salazara miał spać, gdy obok niego leżała taka kobieta? Jego ręka samoistnie bardzo powoli zaczęła przesuwać coraz niżej, aż w końcu znalazła się na nagim udzie szatynki.

- Malfoy, w tej chwili zabierz łapę. Już ci mówiłam, że mam zamiar spać, a skoro ty nie, to wypad z pod mojego koca.

Może i było jej przyjemnie, nawet bardzo, ale teraz marzyła tyko o tym, aby zasnąć. Draco niechętnie przeniósł rękę na jej talię. Nie chciał naciskać, więc po prostu odpuścił. Hermiona uśmiechnęła się pod nosem, wtulając jeszcze mocniej w tors blondyna.

- Dobranoc Draco.

- Dobranoc lwico.

Pocałował ją w czubek głowy i wtulił twarz w jej pachnące włosy. Przymknął oczy, a już po chwili oboje znajdowali się w krainie Morfeusza.

Witajcie :)

Postanowiła zrobić wam taką mała niespodziankę i dodać coś dzisiaj. Wiem, że rozdział nie powala, no ale cóż, mam nadzieję, że was nie zawiodłam.

Chciałabym też wam tym rozdziałem podziękować z ponad 100 000 wyświetleń. Gdy zakładałam tego bloga w życiu się nie spodziewała, że ktoś to w ogóle będzie czytał, a tu taka niespodzianka. Jesteście naprawdę wspaniali i śmiało mogę stwierdzić, że wkroczenie w świat bloggera, było jedna z najlepszych rzeczy jakie zrobiłam :D

http://ask.fm/LaFinDeLaVieHarryPotter

Pozdrawiam A♥